Nieuwe indrukken

Bon tardi,

Of te wel goedemiddag, met het tijdverschil van zes uur is het nog steeds wel wennen. En ook rekenen, hoe laat is het in Nederland. Maar door het tijdverschil lig ik niet nog een half uur lang op mijn telefoon, omdat iedereen in Nederland dan toch al slaapt.

We zijn nu al weer ongeveer een week verder en ik heb weer wat dingen beleefd. Vorige week donderdag zijn Amanda en ik op kennismakingsgesprek geweest. Om negen uur moesten we er zijn, dus uitslapen tot een uurtje of elf zat er niet in. Nog een beetje onwennig stapte we het kinderdagverblijf in. Nadat we ons voorgesteld hadden aan de mevrouw waarmee wij mail contact hadden in Nederland, vertelde zei informatie. Later kreeg wij een rondleiding. Je werd toen zo heerlijk aangestaard.

Vorig weekend hebben wij heerlijk aan het strand gelegen.Wat is het water mooi helder blauw. En moet je je voorstellen dan lig je lekker op je handdoek op een ligbed met links een kokosnotenboom. Het leek bijna allemaal net zo mooi als op een foto. Ohja, en om onze relaxde anderhalve week goed af te sluiten hebben we heerlijke kebap gehaald. Nou dat smaakte echt wel super lekker.
Savonds ben ik op tijd naar bed gegaan, maar kon helaas niet in slaap komen.

Na een korte nacht van vier uur ging om vijf uur alweer de wekker af. Na een douche en snel wat gegeten te hebben, stapte drie meiden en ik in de auto.Op naar de GGD. Voor stage moet je namelijk om sammonela getest zijn. Dus met onze goede gedrag stonden zes uur bij de GGD. Maar toen was je natuurlijk nog niet aan de beurt,want om half acht ging het pas open. Om half zeven kon je een nummertje ophalen, gelukkig waren er maar vier mensen voor ons. Tussendoor waren we nog snel naar een bakker geweest om een broodje op te halen. Maar wat wij niet wisten dat je voor de keuring moest betalen. De weg vanaf de bakker was er file, dus waren we er pas vijf voor half acht. Gelukkig waren de mensen in de rij lief, dus mochten wij all vier voor om te kunnen betalen. Daarna moest je wachten tot dat je een kamertje in mocht, daar stond een douchegordijn en daar moest je alles naar beneden trekken en vervolgens deden ze dan een wattenstaafje tussen je billen, en klaar was het. Uiteindelijk waren we half negen klaar.

Ook was vandaag onze eerste stage dag. Super fijne tijden hebben Amanda en ik. Namelijk vijf dagen van half 8 tot half 1. Dus niet te klagen dacht ik zo. Nog een beetje onwennig zeiden we ´Goedemorgen´.Gelijk kwamen er kinderen op ons afstormen en ons knuffelen. Eenmaal bezig stond het zweet wel op mijn rug, wat een warmte. En wat zijn de kinderen hier anders. Veel meer hun eigen wil. Daarnaast is het ook nooit stil of rent er iemand naar buiten of luistert niet. Het lastige is ook wel de communicatie. De kinders kunnen een paar woorden Nederlands en voor de rest alleen Papiaments. Het scheelt dat de kinderen met behulp met gebaren wel proberen uit te leggen. Er was bijvoorbeeld een jongen die had van lego iets gebouwd. Hij kwam vervolgens naar mij toe en liet het zien.Ik antwoordde dat ik het een mooie stad vond. Maar hij zei telkens een woord in het Papiaments. En wat bleek hij wou mij een stukje taart aanbieden, haha. Ik ben het woord ook daarna niet meer vergeten.

Wat een ritme gevoel hebben die kinderen. Als je hier met muziekinstrumenten muziek maakt, gaan ze helemaal uit hun plaat. Ook was er een meisje van drie jaar en die kon Hoelahoepen. Voor de mensen die dit niet kennen, dit is een grote ronde cirkel van plastic en die doe je dan om je heupen. Dan moet je vervolgens zo snel met je heupen bewegen, dat die blijft ronddraaien. Toen ik een jaar of zeven was gok ik, lukte dit mij hoogstens vijf keer. Maar op het kinderdagverblijf doet het een meisje van drie dit.

Vandaag vroeg een meisje in het Papiaments: 'waar woont je moeder''. Ik verstond het niet dus ik vroeg aan een medewerkster wat ze zei. Ze zei vervolgens ook dat de kinderen dat reuze interessant vinden.
Wat mij wel is opgevallen en mee is gegeven tijdens de kennismaking, dat als ik als Nederlander vaak Nederlands herhaal de kinderen het snel oppakken, de ene sneller dan de ander. Maar het lukt wel. Zo heb ik vandaag bijna alle kinderen het spelletjes kiekeboe aangeleerd. Je gaat dan met je handen voor je ogen en haalt ze weg en zegt: kiekeboe. Na een stuk of zeven keer herhalen deden heel veel kinderen enthousiast mee. Zo leuk vonden ze dit dat er een jongetje was die kiekeboe deed toen ik weg ging.

Ook zit er dan een jongetje bij op mijn groep die alleen Engels spreekt. Hij is net een paar dagen nieuw. De eerste dat hij nieuw was, heb ik hem getroost en op schoot genomen. Toen ik dat had gedaan, liep hij de hele dag achter mij aan. En als ik weg liep om even iets anders te doen zei hij : bye, en zwaaide erbij. Ook de volgende dag kwam hij op een gegeven moment naast me zitten.
Er zitten ook twee tweelingen op de groep. Ze lijken bijna precies op elkaar, alleen een paar kenmerken zijn anders. Voor de rest zijn ze stuk voor stuk bijzondere kinderen.

Wat ideaal is, we krijgen na stage een warme maaltijd aangeboden, dat vers word klaargemaakt door een kokkin die in een te kleine keuken staat voedsel te bereiden. Maar erg lekker en zo leer ik ook hoe Anitiilaanse eten proeft.

Op naar de laatste paar dagen en dan wel verdiend weekend vieren!

Ik zeg tot de volgende update.